De wagen werd achterstevoren de heuvel opgetrokken door een pick-up. “Wat een sukkels”, was het commentaar hierop. “Zo trek je toch geen auto met pech.” Het scenario werd direct zonder enig nadenken gewogen, te licht bevonden en verketterd. Op het oog veroordeeld: een domme actie uitgevoerd door domme mensen. Iemand dacht iets langer na en probeerde de situatie te begrijpen. Daar kwamen mogelijkheden uit die vanuit het eigen referentiekader ontsproten zoals: misschien zit de wagen ‘vast’ in zijn achteruitschakelstand of is er geen andere mogelijkheid om een sleepkabel te bevestigen dan aan de achterkant van de auto.
De echte reden van deze ‘andersom’-actie lag echter in heel iets anders besloten: de wagen had een probleem met de accu en werd achteruit omhoog gesleept om te kunnen jumpstarten. Niet lang na de snelle veroordelingen en de geopperde mogelijkheden werd deze efficiënte oplossing in werking gesteld. De wagen werd losgehaakt, startte en reed helemaal zelf de heuvel af. De verketteraar en de ‘denkende’ met open mond achterlatend. Tja, zo kan het dus ook.
In deze situatie lag een les besloten. Niet altijd is namelijk wat op het oog zo lijkt, precies wat het is. En niet altijd is wat we denken, precies zoals het is. En in dat besef is een zee aan ruimte te ontdekken waarin verrassing en groei mogelijk zijn. Dus: oordeel niet meteen over een situatie en neem de tijd om stil te staan bij de (on)mogelijkheden. En tot slot: blijf open staan voor oplossingen en ideeën waar je zelf niet direct aan zou hebben gedacht. Het enige dat daarvoor nodig is, is iets verder van jezelf af gaan staan en een beetje meer vertrouwen hebben in de ander.
Een fijne Kerst toegewenst!
Dit commentaar stond deze week in de Amigoe