En alstublieft… wanneer u in coalitievorm in het parlement plaatsneemt, stemt u dan alstublieft ‘pro’ bij een goed plan dat voor ons allemaal werkt en ‘contra’ bij een slecht plan dat dat niet doet. U werkt voor de Partido Kòrsou en niet meer voor uw eigen groepje.
Lees verder
“Er is nog iets dat ik met je wil doen”, zeg ik .“Wat dan, mam?”
“Ik wil voordat je gaat, samen met jou de doos door.”
Mijn oudste zoon knikt en zegt zachtjes: “Is goed, mam.”
Abstract van zeeplastic in blauw- en groentinten
Lees verder
Beschermengel van zeeplastic in de kleuren groen, zeegroen en zeeblauw
Lees verder
Beschermengel van zeeplastic in kleuren zwart, baby blauw en paars
Lees verder
De honingvogel die mijn hart omsingelde heb ik gevraagd aan mijn tuin voorbij te gaan.
Lees verder
Ze woont op een heuvel en kijkt vanaf haar porch uit over haar eiland. Kartelige bergen, rustieke rotsblokken. Lappen roodbruine onontgonnen grond. Fiere cactussen. Een dikke watertong. Dat ziet ze in de verre verte.
Lees verder
In dichte aarde zocht ik
naar toegankelijkheid
In los zand vocht ik
voor houvast
Wintertuin Curaçao Festival is een inclusief, meertalig festival voor mensen van alle leeftijden. Het thema dit jaar: autonomie. De organisatie koos ditmaal voor een volledig digitale editie in het licht van de coronagerelateerde overheidsmaatregelen.
Lees verder
Zoals in de roddel
van de chuchubi
toch altijd ook
een waarheid huist
Levend in het moment
waar het nu
een masker draagt
en de afstand tussen
mensen regeert
De Waker uit verhalenbundel Woestijnzand voorgelezen door Elodie Heloise in de ruine van Landhuis Klein Piscadera.
Lees verder
“Wat jij nog niet weet, is dat je soms het geluk hebt om ergens middenin te zitten waarvan je gewoon weet dat het geschiedenis zal worden. Grote dingen. Die voor veel mensen van betekenis zijn. En dat jij die geschiedenis als het ware meemaakt op het moment dat die zich afspeelt. En wanneer dat gebeurt…”
Lees verder
Een man, alleen
in de auto
gesloten ramen, airco aan
Hij heeft een mondkapje op
Drie mensen kwamen elkaar na een wandeling door de helft van hun leven tegen op een stukje wereld dat vol lag met dozen. Dozen met aanduidingen en stickers erop. Ergens hadden zij altijd wel van het bestaan ervan geweten maar niet eerder waren de contouren van deze plek zo duidelijk geweest als nu.
Lees verder
Heb ik gelijk
wanneer ik je zeg
dat wij gelijk zijn
aan elkaar?