Piso Sero, de benedenverdieping van Casa Moderna aan de Madurostraat 60 in hartje Punda was de plek waar ik Blauwe Tomaten op eigen bodem wilde presenteren. Een bolwerk van jonge kunstenaars, schrijvers, dichters en spoken word artists waar de creativiteit bijna letterlijk van de ‘muur’ spat.
Lees verder
Na maanden van – voor mijn doen – zeer asociaal kluizenaarsgedrag waarmee ik, regelmatig overmand door twijfel maar toch ‘NEE’-zeggend tegen tal van leuke projecten, me afsloot van de buitenwereld om mijn manuscript af te maken, kroop ik in augustus 2022 uit mijn hol omdat ik wist dat ik de laatste zin van het boek opgeschreven had.
Lees verder
Altijd spannend en tegenwoordig zelfs bijna bijzonder om gerecenseerd te worden. Blauwe Tomaten werd onder de loep genomen onder andere door Wim Rutgers…
Lees verder
Om precies te zijn 588 gram, schoon aan de haak. Dat is wat ik in mijn hand gedrukt kreeg van uitgever Franc Knipscheer vlak voor de boekpresentatie in Nederland. Een pond letters verpakt in een kaft waar mijn naam op stond.
Lees verder
De nacht kwam met een verhelderend inzicht voor mijn getroebleerde gedachten. Ik lag te woelen, te wikken, te wegen en te wroeten. Over de roman Blauwe Tomaten die ik schreef en die ik nu gedrukt en al mag/moet loslaten.
Lees verder
Visionair zijn gaat ook gepaard met eenzaamheid en frustratie omdat hetgene dat jij ziet nog niet zichtbaar is voor anderen. Omdat er nog hobbels genomen moeten worden die jij al lang achter je hebt liggen.
Lees verder
Excuses… wat betekent dat? Op 19 december 2022 maakte premier Mark Rutte excuses voor de rol die Nederland heeft gespeeld in de slavenhandel. Hieronder deel ik een stukje uit mijn roman Blauwe Tomaten die dit jaar bij uitgeverij In de Knipscheer uitkomt. Het gaat over vergeving en spijt betuigen:
Lees verder
“Hou op! Jullie zijn hier alleen maar omdat ik er ben. Dit is mijn verhaal. Ze wil het alleen maar goed doen. Daarom neemt ze haar tijd. Omdat ze mij en, ja zelfs jullie, serieus neemt. En wanneer jullie zo luid zijn kan ze mij niet horen. En dan zal mijn verhaal niet verteld worden. Dus hou op of verdwijn.”
Lees verder
Stomend slaan op hol geslagen golven op de scherpe rotsen kapot. Ze spuiten uiteen in driftige druppels en vallen de vulkaangrond met drieste onverschrokkenheid aan.
Lees verder
Ben jij dit? Heb je me gehoord? Mijn uitnodiging aangenomen? ‘Praat met me Laura’. Vannacht vroeg ik het je nog. Mijn vingers beroeren de letters van mijn keyboard. Ben ik het zelf of is dit de verbinding die je met me maakt? Vanuit Elsewhere? Ik heb nog niet kunnen huilen. Maar nu rollen de tranen over mijn gezicht. Ik begin te beseffen wie je in werkelijkheid in deze wereld was.
Lees verder
Op mooie dromen borduurt ze fonkelend nieuwe woorden. Woorden van zilver en goud. Zodat de mooie droom al het mooie in zich behoudt. En als de dromenvangster alle dromen heeft gehad, dan stuurt ze de droom weer terug naar de dromer die hem had.
Lees verder
‘Ken je dat?’ Zijn vraag komt wanneer ik al lang heb herkend waar hij is. Ik ben op zijn stem meegezweefd naar die plek die ook ik goed ken. Daar waar het zwart alleen maar zwarter wordt en waar geen uitweg uit lijkt te vinden.
Lees verder
Eerst speelden ze met bestaande middelen. Ze kochten de rijkdommen der aarde op maar toen die allemaal verdeeld waren, had nog steeds niemand gewonnen. Het spel zat vast.
Lees verder