column | Het onsportieve Westen

Los van het feit dat ik de inwoners van Qatar alle vrijheden van de wereld gun, schiet het disrespect voor dit overwegend Islamitisch land waar de seculiere vrijgevochten hoek momenteel te gast is mij in het verkeerde keelgat.

officiele-wk-2022-bal-adidas-al-rihla

Met groeiende ergernis lees ik de vingerwijzende berichtgeving vanuit de zogeheten seculiere vrijgevochten hoek over de misstanden in het emiraat Qatar waar dit jaar het wereldkampioenschap voetbal wordt gehouden. Een beslissing die 12 jaar geleden al genomen werd door de Fifa maar waar men kennelijk nog altijd geen vrede mee heeft. Zelfs niet nu de aftrap van het kampioenschap al is gedaan en ook de seculiere vrijgevochten hoek zich heeft ingeschreven voor dit toernooi.

De berichtgeving gaat al tijden over alles wat er mis is in Qatar en de manier waarop men daar leeft. Mensonterende toestanden, arbeidsuitbuiting met de dood tot gevolg, geen vrijheid van meningsuiting, geen vrouwenrechten en ga zo maar door. Het ene na het andere artikel wordt gepubliceerd om aan te tonen dat er in Qatar volgens de Westere maatstaven van alles mis is. De meest recente berichten betreffen de beperkingen voor een bierfabrikant en het niet mogen dragen van de One Love armband. En laten we vooral niet vergeten dat de sportverslaggevers ter plaatste zich ‘gepast’ zullen inhouden omdat al te veel enthousiasme voor het voetballen natuurlijk niet kan in een land waar zoveel mis is.

Los van het feit dat ik de inwoners van Qatar alle vrijheden van de wereld gun, schiet het disrespect voor dit overwegend Islamitisch land waar de seculiere vrijgevochten hoek momenteel te gast is mij in het verkeerde keelgat. Wanneer je op bezoek bent in een ander land met een andere cultuur dan heb je je te houden aan de regels van dat land. Indien je het daar niet mee eens bent of dat niet wil, zoek je een leuke andere bestemming uit waar je wel ‘helemaal’ jezelf kan zijn. Besluit je te gaan, dan pas je je aan. Zo simpel is dat.

En verdiep je, als het even kan, in dat andere land met die andere cultuur met een neutrale blik en probeer je eens een mening te vormen vanuit dat wonderlijke anders-zijn in plaats van als een arrogante betweter op voorhand al te roepen wat niet klopt volgens jouw maatstaven. Wees verbindend en draag bij aan het broodnodige begrip voor elkaars anders-zijn.

Maar dat doet men niet met het vermeende gelijk aan eigen kant. Nee, men gaat naar Qatar, want het WK mag je als land niet missen en dus doet men mee op de onsportieve manier van een meesmuilend kind dat zich er niet bij neer kan leggen dat het zijn zin niet krijgt, daarbij geen middel schuwend om zoveel mogelijk argumenten en medestanders te vinden voor de pijnlijke keuze die het zelf heeft gemaakt zonder de consequenties ervan te willen accepteren. You can’t have your cake and eat it!

Als bewoner van een ex-kolonie van Nederland, deel van datzelfde onsportieve Westen, smaakt deze manier van doen naar iets bitters uit het verre verleden dat kennelijk als een onverwoestbare tumor welig blijft tieren. En dat in een land dat volgend jaar voor het eerst het boetekleed voor het eigen slavernijverleden aan ‘dreigt’ te trekken.

Dat belooft nog wat, zoals nu met het voetballen in Qatar al blijkt. Als het principe van elkaar respecteren nog niet eens in de basis begrepen is, waar ga je dan ‘sorry’ voor zeggen?