Gedichten | Blog van Elodie Heloise

gedicht | Mens

De mens die in chaos
-dicht bij zichzelf-
mens kan blijven
heeft geleerd
dat goed en fout
in grijs gebied
samenkomen

Geboren worden
vanuit het niks
naar het leven
glijden
de adem van
je moeder
dicht
op je gezicht
je ziet het licht

Knies
Kniezen
Geknies overal
En vooral
omdat jij
wat anders gekozen hebt

Heel Curaçao was afgeleid
van het nieuwe coronabeleid
want daar stond Fer die iedereen kent
in een nogal opvallend hemd

Ik stond waar ik stond
als bevroren
aan de grond
en dacht nog dat ik
‘Anna Maria Koekoek’
Nu zou hebben gewonnen
Als dat nog bestond

Open wereldblik
een nieuwsgierig mensenkind
dat ziet om het zien

anders
dan een opnieuw beleefd moment
gekozen uit de aaneenschakeling
van beleefde momenten
die het leven kent

Snip
snipper
snipper na snipper
snippers versnipperd

De honingvogel die mijn hart omsingelde heb ik gevraagd aan mijn tuin voorbij te gaan.

In dichte aarde zocht ik
naar toegankelijkheid
In los zand vocht ik
voor houvast

Zoals in de roddel
van de chuchubi
toch altijd ook
een waarheid huist

Levend in het moment
waar het nu
een masker draagt
en de afstand tussen
mensen regeert

Een man, alleen
in de auto
gesloten ramen, airco aan
Hij heeft een mondkapje op

Heb ik gelijk
wanneer ik je zeg
dat wij gelijk zijn
aan elkaar?

Als ik mijn ogen sluit, dan
ben ik daar; Daar waar,
de markt een smeltkroes is
van alle vruchten der aarde;