Over Elodie Heloise

Elodie Heloise (1968) woont, werkt en schrijft op Curaçao, het eiland waar zij opgroeide.

Elodie Heloise
Elodie Heloise

Elodie Heloise is schrijver, denker en dichter.

Mens en maatschappij zijn thema’s die haar regelmatig in de pen doen klimmen. Vooral wanneer het haar dushi Korsou aan gaat. Maar haar leitmotiv wordt misschien wel het beste omschreven door een van de karakters uit de roman Blauwe Tomaten: Shon Mi.

“Het hogere plan van je leven word je zelden van te voren medegedeeld. Toch is alles wat je bent erin opgenomen. Als losse schijnbaar onverbonden schakels. Het is aan jou die schakels aan elkaar te koppelen opdat je in het mysterie van jouw bestaan de perfectie ontdekt. Dat is waar de ervaring ‘leven’ voor staat.”

Sociaal maatschappelijke thema’s

Veel sociaal maatschappelijke thema’s leerde Elodie Heloise onderzoeken door haar werk voor de Curaçaose media. Tien jaar werkte ze onder andere voor het Antilliaans Dagblad als redacteur en voor de Amigoe als eindredacteur en hoofdredacteur. Verder schreef ze diverse columns voor onder andere radio paradise FM en had zij een rubriek ‘Face in the Crowd’ bij het Antilliaans Dagblad en ‘Uit de kunst’ (For di Arte) bij het Antilliaans Dagblad en de Extra.

Elodie Heloise is de auteur van Herinneringen aan Curaçao (2006) Uitgeverij Memento Vivi, Carnaval op Curaçao (2011) Carib Publishing, Woestijnzand (2012) Uitgeverij In de Knipscheer en Shusu en Sir Raylison (2019) Fundashon Sembra Buki, haar eerste jeugdboek en Blauwe Tomaten (2023) Uitgeverij In de Knipscheer.

Diverse bijdragen leverde ze aan boeken van anderen waaronder Kas di Shon, Kas di Pueblo, Curacao Religions, Gedenkboek van de Nationale Bibliotheek en Gods Wijngaard in de West. Voor het fotoboek Curacao, my lasting love affair met fotos van Bea Moedt schreef zij de teksten.


In het dagelijks leven is zij manager van het culturele centrum Landhuis Bloemhof op Curacao.

Houtjesbaai, plasticbaai, glasbaai op Curaçao

Netjes geselecteerd door de stroming, de wind en het soortelijk gewicht werden deze bewijzen van de menselijke aanwezigheid op de wereld teruggegeven aan de vaste wal. Nadat het een tijd doelloos dobberend op de golven had doorgebracht. Vaak lang genoeg om de herkomst ervan niet meer te kunnen ontdekken. Houtjesbaai, plasticbaai, glasbaai… zo was het vroeger. Op Curaçao. Lees verder over de plastic gallery

Bekijk kunstwerken uit de plastic gallery