Zou die nieuwe mevrouw die hij eerder door het nog lege huis zag lopen ook kinderen hebben? Bij voorkeur jongens en als het even kan eentje van zijn leeftijd. Het zou helemaal mooi zijn als die nieuwe buurjongen een beetje kan tennissen. Dat doet Ashmir altijd met zijn vader. Gewoon op straat.
Een grote jongen stapt uit een van de pick-ups. Die is te oud. Zit vast al op de middelbare school. Hij wordt gevolgd door een kleinere jongen met blonde krullen. Ja, die is het. Ashmirs nieuwe vriend. Hij kan de grijns op zijn gezicht haast niet binnen houden en besluit dan ook door het raam naar buiten te klimmen. Ashmir gaat zijn nieuwe vriend begroeten.
De nieuwe buurvrouw heet ‘tante’ en Ashmir en zijn vriend hebben al getennist. Ook gefietst, in de mondi rondgelopen en op straat geskated. Met de broer van zijn vriend luisteren ze naar muziek. In de keuken van tante staat een baby cactus die Ashmir haar gegeven heeft en die hij zelf water komt geven omdat zij dat vergeet. Tante spreekt Papiamentu. Ze kan ook koken en speelt kaartspelletjes waarbij ze valsspeelt om te winnen.
Ashmir kan met haar lachen. Hij vindt het gezellig in het huis van tante. Het enige dat hij niet begrijpt is dat er in het huis geen man woont. Hij denkt er vaak over na maar vindt er geen antwoord op. Er mankeert helemaal niks aan tante. Waarom heeft zij geen man?
Ze zitten met z’n allen aan tafel te kaarten als hij er weer aan denkt. Tante is opgesprongen om de radio harder te zetten. Ze staat te dansen in de kamer. En dan ziet Ashmir wat er aan haar mankeert. Ze heeft geen billen maar een flatscreen.
Bijdrage aan Elders Literair voor Standplaats Curacao
NB: Dit verhaal verscheen eerder in online magazine Cpost, een initiatief van Memento Vivi (Irèn Nooren). Cpost was een online uitgave die elk kwartaal uitkwam in de periode 2006-2012 met als belangrijkste drijfveer: de liefde voor het eiland. Cpost is helaas niet meer online te bekijken.