verhaal | Kalor

Wind, waar blijft de wind? Weggelokt voor een wildwoest blaasspektakel in noordelijker contreien, het thuisfront achterlatend onder minder dan erbarmelijke omstandigheden. De rotzak.

Marcia kijkt omhoog en ziet een dik samengepakt wolkendek. Grijstinten in de lucht, vreemd contrasterend met de kleuren van de tropische bloemen in haar tuin. Ze lijken op sieraden die verkeerd geëtaleerd zijn waardoor hun schoonheid onderbelicht blijft. Heel af en toe gluurt de zon onder de zoom van de wolken door, op de natuur een schijnwerper zettend die veel te fel is.

Marcia knippert het licht weg. Het doet pijn aan haar ogen. Heet, veel te heet. Marcia’s jurk kleeft aan haar rug. Zweet druipt overal langs haar lijf naar beneden. De rok van haar jurk heeft ze tussen haar benen gestoken om haar dijen niet aan elkaar te voelen plakken. En dan te bedenken dat ze nog niets gedaan heeft. Behalve onbeweeglijk stil zitten.

Wind, waar blijft de wind? Weggelokt voor een wildwoest blaasspektakel in noordelijker contreien, het thuisfront achterlatend onder minder dan erbarmelijke omstandigheden. De rotzak.

Niet aan de warmte denken. Rustig blijven, rilèks, trankil, poko poko. Marcia staat op en steekt haar hoofd in de ijskast. Onderweg breekt ze bijna haar nek over de kat. Het beest ligt languit op de tegels. Marcia pakt de waterkan en zet de tuit aan haar mond. Geen zin om een glas te pakken.

De vloer onder haar voeten is koel. Koeler dan haar lichaam. Marcia kijkt naar de kat. Ze wordt getroffen door de natuurlijke logica van het instinct en gaat er dan uitgestrekt naast liggen.

Dit verhaal verscheen eerder in online magazine Cpost, een initiatief van Memento Vivi (Irèn Nooren). Cpost was een online uitgave die elk kwartaal uitkwam in de periode 2006-2012 met als belangrijkste drijfveer: de liefde voor het eiland. Cpost is helaas niet meer online te bekijken. In het thema Cpost revisited zal ik ze nieuw leven geven,