Het bloed dat door mijn aderen stroomt, is allerminst zuiver. Het is een ingewikkeld elixer waarvan de oorspronkelijke ingrediënten niet meer exact te traceren zijn. De vele toevoegingen en smaakversterkers maken mijn bloed tot een substantie op zich.
Er galoppeert een Spaanse hertog door mijn vaten die het eens met een Saksische boerin heeft aangelegd. De blonde matroos, die zij samen verwekten, voer naar het Oosten en raakte bedwelmd door een vrouw, gehuld in een boeket van specerijen. Zijn scheepsbeschuit en haar exotische kruiden smolten samen in een broeierige nacht.
Hun geelbruine dochter, op weg naar een Britse gouvernante, leed schipbreuk voor de West-Afrikaanse kust. Een zwarte visser plukte haar uit het water. Zij vermengden onder een gloeiend hete zon. Hun lichtbruine zoon met helblauwe ogen reisde over de oceaan. Hij plukte pepers met een Chileense en danste met haar een pittige dans.
Hun kleinkind, een jongeman met negroïde trekken, trok naar Europa, op zoek naar geluk. Tussen de koeien bedreef hij de liefde met de dochter van een Hollandse heer. Hun rossige meisje met donkerbruine ogen verhuisde met haar ouders naar het Caribisch gebied. In haar borrelde de cadans en het ritme van een zeer gepassioneerde meneer.
En zo koken er nog meer vleugjes en accenten in mijn rode levensbouillon. Veel meer dan ik extraheren kan. Mijn bloed is een geraffineerd kruidenbuiltje dat meestooft in een Curaçaose pot.
