Over wat er volgt op die solo actie. Over de boekpresentatie in Nederland waar ik me een vreemde eend in de bijt voel, over de boekpresentatie thuis op Curacao die ik nog maar half geregeld heb, over recensies (als ik geluk heb), over wat ik in godsnaam aan moet, over hoe het boek bij de lezers vallen zal. Zijn er nog lezers? En is het drukken van boeken eigenlijk nog wel sociaal geaccepteerd of komt er nu een bomenopstand… Dat soort gedachten.
‘Lekker op tijd’, zou je kunnen denken en ‘dat wist je van te voren toch?’ Jaja… shhht, want het is niet zo simpel. Het ‘van te voren (behoren) te weten’ is een ding, er midden in zitten en het dan moeten doen is een tweede. Bovendien ben ik eigenlijk alleen maar bezig geweest met het schrijven van dat boek.
En dat is nu af. Een verhaal dat ik wilde vertellen is er. Mooi, toch? Maar is dat echt zo? Of wilde het verhaal gewoon verteld worden en lag het klaar voor mij om het op te pakken en aan te kleden? Is het wel van mij? Of is het van zichzelf? Of van ons samen? En welk deel is dan van het verhaal en welk deel van mij? Geloof me, dit was een vreemde nacht.
‘Niks is waar, alles is echt’ klonk het in mijn hoofd. Ik geloof dat ik daar wat mee kan. Om te beginnen ga ik mijn koffer maar eens pakken.
Aankondiging boekpresentatie Blauwe Tomaten
Kaarten voor 27 mei bij De Pletterij te Haarlem
Blauwe Tomaten kwam tot stand met een subsidie van het Letterenfonds
Met dank aan Annette de Vries