verhaal | Een pond letters, alstublieft

Om precies te zijn 588 gram, schoon aan de haak. Dat is wat ik in mijn hand gedrukt kreeg van uitgever Franc Knipscheer vlak voor de boekpresentatie in Nederland. Een pond letters verpakt in een kaft waar mijn naam op stond.

Ik had er al foto’s van gezien, gemaakt door een ‘spionfan’ die het boek al in huis had gehaald, dus ik wist dat het echt was. Maar nu met Blauwe Tomaten in mijn eigen handen was het echt echt.

Schrijver ontmoet boek, zoiets was het en dat ontroerde me. Het manuscript dat ik instuurde, had een andere gedaante gekregen. Een soort make-over ondergaan om deze dag, net als ik, op z’n paasbest tevoorschijn te komen. Ik vond ons wel een mooi stel eigenlijk. Gelukkig konden we daar geen van beiden al te lang in blijven hangen want we waren in cultureel centrum De Pletterij te Haarlem om elkaar te presenteren.

Fotocredit Nienke Bijsterbosch

De vloer was eerst voor Ken Mangroelal die zijn boek Op weg naar Nos Plaser onder de aandacht mocht brengen. Blauwe Tomaten lag geduldig op mijn schoot terwijl we Ken’s presentatie volgden. Zo af en toe moest ik wel even de kaft strelen. Maar dat heeft gelukkig niemand gezien want ik zat op de eerste rij.

Interview met Peter de Rijk – Uitgeverij redeacteur In de Knipscheer – Foto credit Selin Öztekin

Na de pauze was de beurt aan ons. Uitgeverij redacteur en schrijver Peter de Rijk nam zowel mij als Blauwe Tomaten onder de loep. En ik deelde het proces dat ervoor gezorgd heeft dat ik bijna tien jaar boekzwanger was voordat ik kon bevallen. De tien jaar daarvoor was ik misschien wel ‘schijn’zwanger of voornamelijk aan het oefenen om boekzwanger te worden. Mijn coach en ‘verloskundige’ Annette de Vries was er al die tijd ook al duurde het even voordat ik echt naar haar kon luisteren. (Hoe dat precies zit, is in het interview hieronder terug te horen).

In die jaren van schrijfworstelen waren er veel zonen in mijn leven. Sommigen zijn van mij en sommigen zijn van een ander. Maar allemaal hebben ze een stukje van dit schrijfproces meegemaakt. Nietsvermoedend waren ze naar Haarlem gekomen om mij bij te staan en de geboorte van Blauwe Tomaten te vieren. En ik riep ze naar voren.

Yu ku i sin dolor – Zonen en pleegzonen – vlnr Arjen de Aldrey, Merijn Berendsen, Kevin Adams, Jesse Berendsen en Kelven Berendsen fotocredit Nienke Bijsterbosch
Uitreiking eerste exemplaar – Uiterst rechts Uitgever Franc Knipscheer – Fotocredit Selin Öztekin

Het moment dat ze naar het podium werden geroepen om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen, waren ze vermoedelijk opgelucht dat ze er niet alleen stonden, maar samen. Maar ik zag ook dat ze trots op me waren. Op de moeder, de stief-, pleeg- en tweede moeder die ik voor hen mag zijn. Veel belangrijker is het echter dat ik ze een droom heb uitgedeeld. Een droom die werkelijkheid is geworden. Dat was de boodschap die ik hen mee wilde geven.

En nu…? Nu ben ik terug thuis. Op Curacao. In afwachting van een boot met boeken zodat Blauwe Tomaten en ik ons ook in eigen land kunnen presenteren.

Wordt vervolgd…

Boekpresentatie in De Pletterij te Haarlem

Blauwe Tomaten kwam tot stand met een subsidie van het Letterenfonds

Met dank aan Annette de Vries