verhaal | Markering in de tijd

Eerst speelden ze met bestaande middelen. Ze kochten de rijkdommen der aarde op maar toen die allemaal verdeeld waren, had nog steeds niemand gewonnen. Het spel zat vast.

Er was eens een man. Die zo rijk was dat hij alles op de wereld kon kopen. Hij kocht de mooiste kleren, schoenen, schilderijen, huizen, edelstenen en hij kocht zelfs een eigen land. En dat maakte hem een tijdlang gelukkig.

Hij ontmoette andere mannen en vrouwen die net zo rijk waren als hij. Het was best leuk om gelijkgestemden te ontmoeten totdat een van hen er vandoor ging met iets dat hij had willen kopen. Dat zat hem dwars. Hij wilde de vrijheid en de ruimte hebben om te kopen wat hij wilde en dus zocht hij nieuwe manieren om de rijkste te worden. Zodat er nooit meer iets voor zijn neus weggekaapt kon worden. De man kocht bedrijven, handelde op de aandelenmarkt en hij investeerde in nieuwe technologiën. En de andere mannen en vrouwen die rijk waren, deden precies hetzelfde. Het spel om elkaar af te troeven om de rijkste te worden was begonnen.

Eerst speelden ze met bestaande middelen. Ze kochten de rijkdommen der aarde op maar toen die allemaal verdeeld waren, had nog steeds niemand gewonnen. Er kon geen verschil meer gemaakt worden. Het spel zat vast.

De man bracht zijn bezittingen en die van de anderen in kaart. Hij bestudeerde de resultaten en zag een mogelijkheid om het spel uit de impasse te halen. Als hij maar een van de anderen kon overhalen samen te werken dan kon hij rijker worden dan de rest. Zijn idee was niet uniek en werd al snel overgenomen.

Salons dampten van de rook van exclusieve Cubaanse sigaren en het aroma van peperdure parfums bleef er nog wekenlang nasluimeren. Er werd wat afgelobbyd. Maar er werden ook deals gesloten. En zo vormden de rijksten der aarde conglomeraten, clubs en monopolies.

Het spel kreeg nieuw leven. En een nieuwe dimensie. Want wie het spel slim speelde, was nu niet alleen de rijkste maar had ook macht. Macht over de ander. Macht om te maken en te breken. Rijkdom was niet meer het ultieme doel. Bepalen wat, hoe en wanneer iets zou gebeuren met de spelers in het speelveld gaf een nog grotere voldoening. De grenzen van het betamelijke werden opgezocht en overschreden. Eerst met kleine aarzelende stapjes. Een aarzeling die al snel verdween zodra het beoogde effect ervan duidelijk werd. En dus…

Sneuvelden oude vriendschappen. Op nieuwe verbonden werd met gekruiste vingers achter de rug getoast. Loyaliteit en vertrouwen waren bij opbod te koop. Er werd gespioneerd, gemanipuleerd en gelogen. Zonder scrupules. Het bedenken van intriges en complotten en uitspelen van strategieën nam de dagen en nachten in beslag. Het speelveld was nu dynamisch en de machtsverhoudingen wisselden met duizelingwekkende snelheid. Wie ’s avonds de absolute heerser was, kon ‘s morgens voor het wakker worden al volledig buiten spel zijn gezet.

Sommigen verloren alles. Anderen raakten verstrikt in hun eigen web of verdwaalden in de paranoïa die ze zelf geschapen hadden. Er vielen gewonden, er vielen doden. Om de buit die zij achterlieten werd om het hardst gestreden. Totdat er slechts een paar doorgewinterde spelers over waren. De man waarmee dit verhaal begon was een van hen. En nog steeds had niemand gewonnen.

Meesters waren zij inmiddels. Tactisch specialisten die hun tegenstanders en hun strategieën hadden doorgrond. Er waren geen verrassingsaanvallen meer te bedenken. Ze zaten opnieuw in een patstelling ten opzichte van elkaar. En zo besloten ze het speelveld uit te breiden door er een ingewikkelder maar ook onvoorspelbaarder element aan toe te voegen: de rest van de mensheid.

De meesters kochten nu mensen. Bij kranten, radio- en televisiestations. Ze kochten politieke partijen, parlementariërs, ministers en presidenten. Wetenschappers en uitvinders werden aan de lijstjes toegevoegd. Politiecommissarissen en rechters. Religieuze gemeenschappen kregen genereuze donaties in ruil voor steun vanaf de kansel. De meesters hadden elk hun eigen opzet bepaald en zodra alles in paraatheid was gebracht, werden de krachten opnieuw met elkaar gemeten.

De ene meester zette religieuze en ideologische overtuigingen in om landen en mensen van elkaar te vervreemden. Oorlogen werden uitgeroepen. Waarmee het eigen staalconsortium gespekt kon worden. Een ander speelde het spel op het financiele vlak en liet de beurzen instorten, opkrabbelden en opnieuw instortten. Waarmee de eigen bedrijven in stand werden gehouden en die van de mede spelers onderuit werden gehaald. Epidemieën volgden. Bekokstoofd in een laboratorium. Virussen werden losgelaten om ze daarna met de door hetzelfde lab ontwikkelde vaccins te bestrijden. In de salons verschenen computers en wereldkaarten. Om de stand van zaken goed bij te kunnen houden en de vervolgstappen te bepalen. Want de reacties van de mensheid op de ellende hen aangedaan, gaven het spel oneindig veel mogelijkheden.

De mensheid schreeuwde om hulp en kreeg dat ook. Van de meesters. Om die hulp vervolgens weer in te zetten om nog meer chaos en destructie te creëren. Hetzelfde herhaalde zich en herhaalde zich. Nog meer oorlog, ziekte, hongersnood, armoede, vluchtelingen, vervuiling, diefstal, verkrachting, moord. Na decennia was er nog altijd geen uitslag. En de handvol meesters begon de volgende generatie alvast in te wijden. Om het spel in beweging te houden.

De man waarmee dit verhaal begon, had geen nazaten en was inmiddels moe en oud. Hij zocht naar een manier om de andere meesters nog een laatste hak te zetten. Hij gooide al zijn bezittingen en belangen op de markt behalve eentje: een ruimtevaartbedrijf. Op het moment dat hij in het ruimteschip zat op weg naar Mars was hij de allerrijkste van alle meesters en de enige die een eigen planeet bezat. Hij werd vergezeld door mannen en vrouwen waarmee hij op Mars een nieuwe mensheid zou creëren waarover alleen hij heer en meester was.

Zoutpan Jan Thiel