Antonia rijdt door de heuvels van Band’abou. Ze ziet een warawara over het wegdek scheren. De top van de Christoffelberg verrijst als een grijze man tussen het jonge groen en de bloeiende kibra hacha strooit volstrekt willekeurig met goudblad over de rug van het eiland.
Lees verhaal
In 1973 verscheen Dubbelspel van Frank Martinus Arion. Dit jaar vijftig jaar geleden.
Het korte verhaal ‘Mysterie’ is een ode aan deze tijdloze roman.
Lees verhaal
Wind, waar blijft de wind? Weggelokt voor een wildwoest blaasspektakel in noordelijker contreien, het thuisfront achterlatend onder minder dan erbarmelijke omstandigheden. De rotzak.
Lees verhaal
‘Pai, later als ik groot ben wil ik dokter worden,’ zei Fayenne. Ze rende rondjes om de schommelstoel van haar opa die onder een wayaká op het verder kale erf stond. Haar jurk wapperde achter haar aan en stof waaide op onder haar blote voeten.
Lees verhaal
Piso Sero, de benedenverdieping van Casa Moderna aan de Madurostraat 60 in hartje Punda was de plek waar ik Blauwe Tomaten op eigen bodem wilde presenteren. Een bolwerk van jonge kunstenaars, schrijvers, dichters en spoken word artists waar de creativiteit bijna letterlijk van de ‘muur’ spat.
Lees verhaal
Na maanden van – voor mijn doen – zeer asociaal kluizenaarsgedrag waarmee ik, regelmatig overmand door twijfel maar toch ‘NEE’-zeggend tegen tal van leuke projecten, me afsloot van de buitenwereld om mijn manuscript af te maken, kroop ik in augustus 2022 uit mijn hol omdat ik wist dat ik de laatste zin van het boek opgeschreven had.
Lees verhaal
Altijd spannend en tegenwoordig zelfs bijna bijzonder om gerecenseerd te worden. Blauwe Tomaten werd onder de loep genomen onder andere door Wim Rutgers…
Lees verhaal
Om precies te zijn 588 gram, schoon aan de haak. Dat is wat ik in mijn hand gedrukt kreeg van uitgever Franc Knipscheer vlak voor de boekpresentatie in Nederland. Een pond letters verpakt in een kaft waar mijn naam op stond.
Lees verhaal
De nacht kwam met een verhelderend inzicht voor mijn getroebleerde gedachten. Ik lag te woelen, te wikken, te wegen en te wroeten. Over de roman Blauwe Tomaten die ik schreef en die ik nu gedrukt en al mag/moet loslaten.
Lees verhaal
Visionair zijn gaat ook gepaard met eenzaamheid en frustratie omdat hetgene dat jij ziet nog niet zichtbaar is voor anderen. Omdat er nog hobbels genomen moeten worden die jij al lang achter je hebt liggen.
Lees verhaal
Over Gouverneur Albert Kikkert die meer op zijn kerfstok had dan het zorgen voor de kleuren op de gebouwen van de handelskade. Op rijm speciaal voor onze kinderen.
Met dank aan Bernard Buddingh’ (1944-2021) voor het met plezier aanleveren van de ondersteunende stukken om dit verhaal te maken. ‘Ken je geschiedenis. Die Kikkert was niet zo’n lekkere’.
Lees verhaal
Excuses… wat betekent dat? Op 19 december 2022 maakte premier Mark Rutte excuses voor de rol die Nederland heeft gespeeld in de slavenhandel. Hieronder deel ik een stukje uit mijn roman Blauwe Tomaten die dit jaar bij uitgeverij In de Knipscheer uitkomt. Het gaat over vergeving en spijt betuigen:
Lees verhaal
Compacte zinnen zijn het, die bestaan uit zorgvuldig en functioneel aaneengeregen woorden waarin een beeldwereld huist die het boek voor iemand zoals ik vijf keer zo dik maakt.
Lees verhaal
Ik kijk naar hem, zie hem met zijn treden rollen. Het paspoort ligt al in mijn hand. Een stap is er maar voor nodig om me mee te voeren in de verkeerde richting. Weg van huis.
Lees verhaal
“Hou op! Jullie zijn hier alleen maar omdat ik er ben. Dit is mijn verhaal. Ze wil het alleen maar goed doen. Daarom neemt ze haar tijd. Omdat ze mij en, ja zelfs jullie, serieus neemt. En wanneer jullie zo luid zijn kan ze mij niet horen. En dan zal mijn verhaal niet verteld worden. Dus hou op of verdwijn.”
Lees verhaal
Stomend slaan op hol geslagen golven op de scherpe rotsen kapot. Ze spuiten uiteen in driftige druppels en vallen de vulkaangrond met drieste onverschrokkenheid aan.
Lees verhaal