De dood van gedetineerde ‘Pretu’ die in zijdelingse zin in verband werd gebracht met de moord op de politicus Helmin Wiels op het moment dat de ‘Nederlandse’ beveiliging de zaak net overgedragen heeft aan het Openbaar Ministerie en de politie is op z’n zachtst gezegd ongelukkig of zoals velen het benoemen ‘curieus’. Het Openbaar ministerie belast met de beveiliging staat in z’n hemd, de advocaat die hem verdedigde en een ander onderkomen voor hem wilde in verband met de langdurigheid van het onderzoek ligt onder vuur, de politiebewaking van de gevangenis in Barber wordt argwanend bekeken en ondervraagd en de minister van Justitie heeft zijn functie ter beschikking gesteld.
Het volk roept om gerechtigheid en wil dat er koppen rollen voor deze ‘fout’ die de mogelijkheid van het oplossen van de moord op Helmin Wiels in hun ogen op een dusdanige achterstand zet dat de kans zichtbaar wordt dat die moord misschien wel nooit opgelost worden zal. De commentaren en meningen zijn niet van de lucht. ‘Iemand moet de verantwoordelijkheid nemen’ en ‘het volk wordt in de maling genomen’. De vingerwijzingen zijn talloos. ‘Iemand heeft de schuld’ en wie de schuld heeft moet bloeden. De minister van Justitie is een ‘fatsoenlijk’ mens en doet aldus wat hoort omdat de ‘fout’ verricht is door een van de instellingen vallend onder zijn ministeriele verantwoordelijkheid en hij uiteindelijk eindverantwoordelijk is: hij neemt zijn politieke verantwoordelijkheid en zal morgen in het parlement verantwoording afleggen. Portefeuille staat ter beschikking, de eindconclusie over zijn ‘lot’ ligt in handen van het parlement.
De ‘kop’ van jut is reeds af(geslagen), de ‘boetedoening’ reeds in werking gesteld. Inkoppen die hap en klaar… maar is dat zo? Iets aan deze zaak voelt niet ok. Curieus of niet, zelfmoord of niet… het moment waarop dit heeft plaatsgevonden zet wederom veel structuren waarin wij leven en waarvan wij afhankelijk zijn op losse schroeven. Gepensioneerden gaan de straat op vanwege maatregelen die hen op onevenredige en oneerlijke wijze financieel beperken, het onderwijs is ondermijnd en gestript van de middelen die het nodig heeft om te kunnen functioneren, en nu is het justitiele aparaat aan de beurt.
Allemaal incidenten? Op zichzelf staande feitelijkheden? Ik weet het niet. Het enige dat ik wel weet is dat dit gebeuren de weg naar angst en wantrouwen in het bestaande systeem wijdopen zet en daarmee volgt automatisch de ontwrichting van een land. Onderwijs, gezondheidzorg en justitie… think about it.
Goede mensen nemen hun ‘politieke’ verantwoordelijkheid… en ik vraag me af: Zitten we nog wel in een politiek bestel waar politieke regels gelden? Of moeten we zo langzamerhand vaststellen dat we voorbij de politiek zijn en dat goede mensen juist sneuvelen om die reden?