… feeling uncomfortable. Dat is een nieuwe sensatie die ik momenteel ondervind. Het is dit voelen, dit checken bij mezelf en dit vaststellen dat ‘iets’ niet ok is. Meestal en voor de meesten van ons zijn we er snel bij om zo’n ‘ongemaksgevoel’ op te heffen en weg te laten ebben. Anything but not feeling ok. Het voelt niet lekker om je niet lekker te voelen en maar al te vaak willen we dat gevoel zo snel mogelijk wegwerken. Ik ook. Totdat ik ontdekte dat het voelen in algemene zin je een heleboel vertellen kan. Over waar je bent, over waar je wil zijn, over je wensen. Het is je hart dat tegen je spreekt. Een soort ‘hunch’ of een ‘gut-feeling’. En maar al te vaak drukken we dat weg met ons hoofd en luisteren we er niet naar. Omdat we te druk bezig zijn de onaangenaamheden weg te poetsen.
Wat we eigenlijk doen is niet luisteren naar onszelf. Naar de innerlijke stem of intuitie. De stem van het hart, zo ben ik het gaan noemen. Dat oergevoel waarvan je weet dat er dingen in je leven zijn die niet kloppen. Soms is het er even, soms steekt het om de zoveel tijd de kop op en soms blijft het er een langere tijd hangen. Wat ik heb geleerd is om dit gevoel te omarmen. Niet omdat ik me nou zo graag niet lekker voel, maar omdat ik weet dat dit niets anders is dan een stilstaan bij. Een reflectiemoment voor het uitzetten van de volgende stap. Zo werkt het namelijk bij onze soort. We gaan uit van negatieve dingen om te kunnen zien wat het is dat we echt willen. Je ‘uncomfortable’ voelen is de weg daarnaartoe.
Ik ben dit gaan zien als een van die momenten in mijn leven waarbij ik datgene dat het meest waardevolle is wat ik bezit opnieuw in de handen mag nemen om het te slijpen of te fine-tunen om het beste uit mezelf te halen dat ik kan zijn. Voor mezelf en daarmee voor de ander. Ik ben ‘feeling uncomfortable’ gaan zien als een weg om me ‘comfortable’ te gaan voelen. Het enige dat ik moet doen is luisteren. Om te horen wat het is dat ik mezelf aan het vertellen ben. En erop vertrouwen. Op mezelf en op wat ik voel… dat wat het ook is dat dit veroorzaakt ik zodra ik het in mijn handen genomen heb ik mijn pad kan vervolgen. Tot het volgende ongemaksmoment zich voordoet.